در عصر غیبت، پدر معنوی ما امام عصر (عج) هستند و ایشان در کنار ما حضور دارند و چه بلاها و خطرهایی را که با دعا و عنایت خود از ما دفع نکرده‌اند. همیشه حواس‌شان به فرزندان خود است؛ اما ما فرزندان، غفلت داریم.
هر سال روز پدر تکرار می‌شود و ۱۳ رجب را به هم تبریک می‌گوییم؛ هم به مناسبت میلاد مولا امیرالمؤمنین علی (ع) و هم روز پدر؛ اما آیا هیچ‌گاه به واژه‌ی پدر توجهی عمیق داشته‌ایم؟
وجود فرزندان ریشه‌ای جز پدر ندارد؛ هم‌او که در تمام عمر خود از آن‌ها حمایت و پشتیبانی می‌کند.
در فرهنگ شیعه از پدری معنوی نام برده شده است که توجه به او از لحاظ روحی بر روی انسان تأثیر می‌گذارد. او کیست؟ پدر مادی همان است که گفته شد، اما پدر معنوی، پیامبر (ص)، امیرالمؤمنین و امامان معصوم (صلوات‌الله‌علیهم) هستند.
پیامبر اعظم (ص)، خود و مولا علی (ع) را پدران امت نامیدند و از طرفی فرمودند هر کس مورد عاق پدر خود واقع شود، من او را لعنت می‌کنم.
عاق به معنی نفرین پدر و مادر در حق فرزند خود است. وقتی که فرزند، خواسته‌های به حق و شرعی پدر خود را برآورده نکند، او را آزرده می‌سازد و ممکن است مورد عاق واقع شود. به طور اولی پدر معنوی امت هم باید مورد توجه و پیروی قرار بگیرد و تک‌تک افراد امت به تبعیت از او موظف هستند.
حال پرسش این است که چگونه رضایت پیامبر (ص) را به دست بیاوریم و خود را از عاق پدر معنوی نیز محفوظ بداریم؟
زمانی که ما فرمان‌بردار پدر و مادر مادی خود نباشیم، آن‌ها را برنجانیم و حرف‌شنوی نداشته باشیم، باوجودی‌که این همه در قرآن و روایات در این مورد به ما توصیه شده است، چگونه می‌توانیم دستور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را اطاعت کنیم؟ با اطاعت به جا از والدین و خوش‌رفتاری با آن‌ها در مواجهه‌ی با خواسته‌های غیرشرعی‌شان، فرمان‌برداری را تمرین می‌کنیم و به این ترتیب عادت می‌کنیم که از فرمان‌های پیامبر (ص) نیز به بهترین شکل پیروی کنیم.
علاوه بر این ایشان، خود و امیرالمؤمنین را ولی ما معرفی کردند و یکی از دستورهای‌شان به ما پیروی از مولا علی (ع) به عنوان ولی و صاحب‌اختیار است؛ بنابراین از پیروان خود انتظار حرف‌شنوی دارند.
شایسته است که مواظب رفتار خود باشیم و متوجه باشیم که ایشان از ما چه خواسته‌اند، بر ما لازم است با انجام کار و یا زدن حرفی که پیامبر (ص) را آزرده‌خاطر می‌کند، مقدمات عاق‌شدن خود را فراهم ننماییم.
امام هر زمان نیز پدر معنوی امت همان دوره هستند. در عصر غیبت، پدر معنوی ما امام عصر (عج) نیز هستند. ایشان در کنار ما حضور دارند و چه بلاها و خطرهایی را که با دعا و عنایت خود از ما دفع نکرده‌اند.
همیشه حواس‌شان به فرزندان خود است؛ اما ما فرزندان، غفلت داریم؛ غافل هستیم که اهل‌بیت علیهم‌السلام فرموده‌اند حتی نمک غذای خود را از ما بخواهید، متوجه نیستیم که هر روز و هر لحظه برای سلامتی ایشان دعا کنیم، روزانه با ایشان صحبت و درددل نماییم، هر صبح به ایشان عرض سلام داشته باشیم و شب‌ها با یاد ایشان، چشم‌های خود را برهم بگذاریم.
بسیار به جاست اگر ۱۳ رجب هر سال را علاوه بر پدر و پدربزرگ، خدمت پیامبر (ص) و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) هم مبارک‌باد بگوییم و از پدر معنوی خود هم یادی کنیم و این روز شریف را به محضر ایشان هم شادباش بگوییم و به دلیل غفلت‌هایمان از ایشان عذرخواهی کنیم.
یادداشت از: رضوان پی‌سپار، عضو گروه نویسندگی صریر